Osnovna teza teksta je da se emancipatorski potencijal jugoslovenskog naslijeđa pozorišno može ostvarivati kroz kritičku demitologizaciju nacionalne istorije i na njoj počivajućeg konstrukta etno-nacionalnog identiteta.

U najvećem broju slučajeva, glumu i ne-glumu je relativno lako prepoznati i identifikovati. U predstavi mi uglavnom znamo kad osoba glumi, a kad ne. No postoji skala ili kontinuum datog ponašanja, te razlika između glume i ne-glume može biti mala.

Dobrodošli u razvoj publike – najnoviji pokušaj da se obuhvati ponašanje publike i na njega utiče.

Crnogorska kulturna politika generalno u prvi plan gura “državni identitet” koji se izjednačava sa posluhom vladajućem sistemu i odsustvom kritičkog mišljenja. Sa druge strane, zanemaruje poželjne razvojne trendove i principe.

Ova knjiga osim čisto teorijskog može imati značaj i kao neka vrsta vodiča za sve profesionalce koji su odgovorni za kreiranje repertoarskih politka institucionalnih pozorišta i pozorišnih politika uopšte.

U zborniku su objavljeni sledeći radovi: „Drama i dramski tekstualni eksperiment u kulturi poluperiferije: Biljana Srbljenović i Maja Pelević“ Dubravke Đurić, „Intimističko (raz)otkrivanje stvarnosti i korpor(e)alna perspektiva u najnovijem ženskom dramskom pismu u Srbiji“ Gabriele Abrasowicz, „Između ćutanja i psovke – bosanskohercegovačka ženska dramska književnost“ Anise Avdagić, „Feminoordinate protupriča i zajedničkih akcija: pristupi katastrofi“ Nataše Govedić, „Savez feminističke politike i ženskog dramskog pisma: pogled iz Crne Gore“ Nataše Nelević, „O Unheimlich efektu zajednice (dramatika Žanine Mirčevske)“ Jasne Koteske i „Institucionalizacija slovenačke ženske dramatike u kontekstu postfeminizma: pitanje viktimizacije: žensko pismo i performativno pisanje“ Nike Leskovšek.